นิยาย ใจเกี้ยวรัก (จบแล้ว) : Dek-D.com

ใจเกี้ยวรัก (จบแล้ว)

นิยายเรื่องนี้สร้างขึ้นจากจินตนาการของผู้เขียน

เนื้อหา ตัวละคร ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับบุคคลใดทั้งสิ้น

หากมีสิ่งใดผิดพลาด กระดาษทรายแก้ว ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ

** นิยายเรื่องนี้ได้แรงบันดาลใจส่วนหนึ่งมาจากกระทู้ฮิตพันทิปนะคะ ที่มีสาวออกมาถามหาวิธีจีบหนุ่มข้างบ้านที่เพิ่งย้ายมา โดยโครงเดิม พล็อตหนุ่มข้างบ้านนี้ ไรท์เคยคิดเอาไว้สำหรับแต่งนิยายแนวทีน ด้วยนามปากกา fayya แต่พอไม่ได้แต่งก็เลย หยุดเอาไว้ (ชื่อเดิมที่เคยคิดไว้คือ หนุ่มหล่อข้างใจ VS หนุ่มหน้าใสข้างบ้าน) ไรท์ทำการเอาทั้งสองเรื่องมาปรับผสมกัน ก็เลยออกมาเป็น ใจเกี้ยวรัก

นิยายเรื่องนี้เคยตีพิมพ์แล้ว ในชื่อ "ใจเกี้ยวรัก

ปกใหม่ สำหรับลง ebook

“คุณเป็นหมอ?” พวงชมพูถามทันทีด้วยน้ำเสียงที่บอกว่าเจ้าตัวไม่เชื่อเขาเลยสักนิด

“ทำไมครับ คุณคิดว่าคนเป็นหมอต้องมีลักษณะยังไง ขาว ตี๋ ใส่แว่นหนาเตอะใช่ไหม?”

“ก็ไม่ขนาดนั้น”

“อืม นี่มันน่าสนใจจริงๆ นะ” ชรัณพูดแล้วจ้องมองหญิงสาวตรงๆ “คุณคิดว่าผมทำอาชีพอะไร?”

แก้มพวงชมพูระเรื่อขึ้นทันที ช้อนที่เพิ่งจะตักข้าวชะงักค้างอยู่กลางอากาศ ภาพในวันแรกที่ทั้งสองได้พบกันกลับเขาในความทรงจำ ชายหนุ่มหุ่นน่าหม่ำที่กำลังเหงื่อโทรมกายกับเครื่องตัดหญ้า!

คุณหมอหนุ่มเองก็จับสังเกตอาการของหญิงสาวได้ยินเช่น ซึ่งมันทำให้ความสงสัยของเขายิ่งเพิ่มมากยิ่งขึ้น “ว่ายังไงครับชม คุณคิดว่าทำผมอาชีพอะไร?”

“ฉัน...ไม่ได้คิด”

“แต่ผมว่าไม่น่าใช่นะ เพราะหน้าคุณตอนนี้มันกำลังบอกว่าคุณคิดบางอย่างแน่ๆ”

“คุณเป็นจิตแพทย์เหรอ?” พวงชมพูถามกลับและเริ่มรู้สึกระแวงนิดๆ

ปฏิกิริยาที่ไม่เหมือนใครของคนตรงหน้าทำให้ชรัณไม่สามารถกลั้นเสียงหัวเราะได้อีกต่อไป เขาปล่อยเสียงออกมาดังๆ ไหล่กว้างสั่นสะท้าน ชายหนุ่มไม่ได้หัวเราะแบบธรรมดานะ เขาปล่อยมันออกมาอย่างเต็มที่แบบที่ทำพวงชมพูรู้สึกว่าโต๊ะกินข้าวตัวเล็กสั่นสะเทือนเลยทีเดียว

“นี่มันไม่ใช่เรื่องน่าขำนะคุณหมอ! ฉันไม่อนุญาตให้คุณมาวิเคราะห์สภาพจิตใจฉันโดยไม่ได้รับการยินยอมหรอกนะ เป็นหมอก็หัดมีจรรยาบรรณซะบ้างสิ!”

“เดี๋ยวครับ เดี๋ยวก่อน ผมไม่ได้เป็นจิตแพทย์ ผมเป็นศัลยแพทย์ออธอร์ปิดิกส์ แพทย์ด้านกระดูก เส้นเอ็นแล้วก็พวกกล้ามเนื้อต่างๆ ในร่างกายน่ะ” ชรัณตอบกลับด้วยเสียงที่ยังปนเสียงหัวเราะอยู่เล็กน้อย ชายหนุ่มยกมือขึ้นกำหลวมๆ ปิดที่ริมฝีปากตัวเองแล้วกระแอมเล็กน้อย เมื่อเห็นคนตรงหน้าเริ่มนั่งหน้าบึ้ง ตาเขียวปั๊ด “ผมไม่ได้หัวเราะเยาะคุณนะ เหตุผลที่ผมหัวเราะก็เพราะคุณน่ารักต่างหาก”

คนกำลังโกรธชะงักงันทันที พวงชมพูกะพริบตาปริบ เธอกำลังสับสนตัดสินใจไม่ถูกว่าควรจะโกรธเขาต่อดี หรือว่าจะเริ่มเขินก่อนดี